Ο Δήμαρχος Φλώρινας, στο χαιρετισμό του είπε: «Όπως είναι γνωστό την περίοδο που η πατρίδα μας είχε υποστεί έναν εξουθενωτικό πόλεμο και μια σκληρή γερμανική κατοχή. Την ίδια περίοδο βιώνει την τραγικότητα του εμφυλίου, που χώρισε τους έλληνες στα δυο. Η χώρα αποδεκατισμένη οικονομικά και καταρρακωμένη ψυχολογικά, προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της και να οργανωθεί. Η ύπαιθρος είναι ερημωμένη και η κοινωνική έκφραση του κράτους υποτυπώδης. Αυτοί όμως που βιώνουν το μεγάλο δράμα είναι τα παιδιά, που πολλά απ’ αυτά έχασαν την παιδικότητα τους πρόωρα. Το 1947 στο πλαίσιο του Οργανισμού της Βασιλικής Πρόνοιας, η τότε βασίλισσα Φρειδερίκη δημιουργεί τις παιδοπόλεις, που για δυο δεκαετίες περίπου θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην κοινωνική και εκπαιδευτική ζωή πολλών περιοχών της χώρας μας, αφού σ’ αυτές φιλοξενήθηκαν και μορφώθηκαν κάποιες χιλιάδες παιδιά. Στην αρχή ο στόχος ήταν, όπως έλεγε και η ίδια η Φρειδερίκη, «να σώσουμε τα παιδιά μας των βορείων επαρχιών από την απαγωγή πέρα από τα σύνορα και τη διαπαιδαγώγησή τους σε εχθρούς της πατρίδας». Το κοινωνικό δράμα την εποχή εκείνη παίζεται σε δύο έργα, το ένα είναι το «παιδωμάζωμα» και το άλλο «το παιδοφύλαγμα», λέξεις με τις οποίες αποτυπώνεται η τότε κατάσταση. Για μας τους μεγαλύτερους είναι γνωστό ότι η δραστηριότητα της Φρειδερίκης στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας, ήταν ιδιαίτερα σημαντική και η επιρροή αρκούντως αποτελεσματική. Οι παιδοπόλεις ήταν ένας χώρος κοινωνικής πολιτικής, που μέσα από κει μπορούσε να επηρεάζει την κοινή γνώμη και να την κατευθύνει. Οι κυβερνήσεις ανέχονταν την δραστηριότητα της και την δικαιολογούσαν γιατί τα παιδιά που φιλοξενούσε είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση και την παιδεία, που διαφορετικά δεν θα την είχαν. Είναι γεγονός ότι πολλά έχουν γραφεί και έχουν ακουστεί για την δραστηριότητα αυτή της Φρειδερίκης. Άλλα υπέρ και άλλα κατά. Εγώ δεν θα μπω στη διαδικασία αυτή. Θα πω μόνο ότι την δραστηριότητα αυτή πρέπει να την κρίνουμε στο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο της εποχής εκείνης για να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα που θα ξεφεύγουν από τις προσωπικές εκτιμήσεις και απόψεις και θα προσεγγίζουν καλύτερα την πραγματικότητα. Αυτό που βλέπουμε σήμερα στον τόπο μας είναι ότι «τα παιδιά της Φρειδερίκης», όπως κάποιοι τους αποκαλούν ειρωνευόμενοι, που βρέθηκαν φιλοξενούμενα στις παιδοπόλεις, κοσμούν σήμερα την τοπική μας κοινωνία, με την κοινωνική, πολιτική και επιστημονική τους αξιοσύνη και δράση. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Οφείλεται στα εφόδια που έχουν πάρει οι συμπολίτες μας στα ιδρύματα αυτά. Εύχομαι η χώρα μας να μην ξαναζήσει τέτοιες εποχές. Να μην χωριστούν οι έλληνες σε καλούς και κακούς. Όμως κυρίες και κύριοι, ο αυθεντικός λόγος ανήκει στους συμπολίτες μας, σ’ αυτούς που έζησαν τα τρυφερά τους χρόνια στις παιδοπόλεις, που ξύνοντας την μνήμη τους και ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της ζωής τους, θα μας δώσουν την αυθεντική εικόνα. Οι αξιότιμοι εισηγητές και εισηγήτριες, θα διαφωτίσουν πολλές πλευρές του κοινωνικού και πολιτικού θα έλεγα φαινομένου των βασιλικών ιδρυμάτων. Θέλω να συγχαρώ τους εμπνευστές της οργάνωσης της ημερίδας αυτής, που τόλμησαν να αγγίξουν μια πραγματικότητα με έντονες αντιθέσεις και διαφορετικό λόγο και να ευχηθώ καλή επιτυχία».