Ολοκληρώθηκε το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013, στην πόλη της Φλώρινας η διημερίδα με θέμα «Η ανεργία ως κοινωνικό πρόβλημα. Οι αναπτυξιακές δυνατότητες του Νομού Φλώρινας για την καταπολέμηση της ανεργίας. Πρωτογενής- Δευτερογενής- Τριτογενής τομέας».
Η πρώτη μέρα του συνεδρίου πραγματοποιήθηκε στην πόλη του Αμυνταίου, την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013.
Ο Δήμαρχος Φλώρινας, κ. Γιάννης Βοσκόπουλος κατά το χαιρετισμό του στην τελευταία ημέρα της διημερίδας είπε:
«Σας καλωσορίζω στο Δήμο και στην πόλη μας, τη Φλώρινα, και σας ευχαριστώ για την παρουσία σας. Ακόμα, ευχαριστώ και όλους αυτούς που συνεργάστηκαν για την επιτυχή διοργάνωση της σημαντικής αυτής διημερίδας, χθες στο Αμύνταιο και σήμερα στη Φλώρινα.
Η ανεργία είναι σήμερα ο εφιάλτης κάθε οικογένειας. Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει τουλάχιστον έναν άνεργο. Η μείωση του οικογενειακού εισοδήματος περίπου 40%, η στασιμότητα της ανάπτυξης, η αποδόμηση του παραγωγικού ιστού, δημιούργησε ένα ασφυκτικό περιβάλλον απογοήτευσης, πικρίας και αγανάκτησης στον πολίτη. Κι ενώ μειώθηκε το εισόδημα, οι οικογενειακές δαπάνες, αντί να μειωθούν ανάλογα, διπλασιάστηκαν.
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό και Video:
Σε πολλές περιπτώσεις η κατάσταση αυτή λειτούργησε πολλαπλασιαστικά στην περιοχή μας, επειδή η τοπική οικονομία δεν είχε στέρεες βάσεις, με αποτέλεσμα να καταστραφεί κυρίως ο πρωτογενής τομέας. Δεν υπάρχει παραγωγή, δεν υπάρχει διάθεση για παραγωγή. Αυτό που επικρατεί είναι η απελπισία.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του έγκριτου καθηγητή Σάββα Ρομπόλη, από τα 100 προϊόντα που καταναλώνουμε στην Ελλάδα, τα 27 τα παράγουμε στην Ελλάδα και τα 83 τα εισάγουμε. Είναι δυνατόν να ζήσει έτσι μία χώρα;
Πρέπει να μείνουμε απαθείς στα τεκταινόμενα και τις εξελίξεις; Ασφαλώς όχι.
Τέτοιες στιγμές χρέους πρέπει να χαράξουμε την πορεία μας προς το μέλλον. Να δούμε, όπως γράφει κι ο Στρατής Μυριβήλης: «από πού ήρθαμε – ποιες στράτες περάσαμε. Σε ποια ριζικά τραβάμε».
Είναι γεγονός πως οι κυβερνήσεις διαχρονικά δεν έχουν προσέξει την Περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας, δεν πρόσεξαν όσο έπρεπε και όσο χρειαζόταν τη Φλώρινα. Και ισχυρή Περιφέρεια σημαίνει ισχυρά σύνορα. Δυστυχώς, η αποψίλωση της περιοχής μας από κρατικές και κοινωνικές δομές συνεχίζεται επικίνδυνα, παρά τις αντιδράσεις μας.
Όμως, δεν μπορούμε να μιλάμε για οικονομική ανάπτυξη και αξιοποίηση των επενδυτικών προγραμμάτων χωρίς συστηματική προσπάθεια για αύξηση των επενδύσεων σε ανθρώπινο δυναμικό, στην έρευνα και την καινοτομία.
Δεν μπορεί να υπάρχει ισχυρό και βιώσιμο κοινωνικό σύστημα χωρίς σχεδιασμό.
Στην περιοχή μας η μόνη βαριά βιομηχανία που αναπτύχθηκε είναι οι μονάδες της ΔΕΗ παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Όμως η μονοδιάστατη αυτή οικονομική ανάπτυξη δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας, δε βοήθησε σε μια εύρωστη τοπική οικονομία που να στηρίζεται σε μια σύγχρονη παραγωγή.
Η περιοχή μας, λόγω της δραστηριότητας της ΔΕΗ, θεωρείται λανθασμένα μία από τις πλουσιότερες περιοχές της Ελλάδας.
Πιστεύουμε ότι έπρεπε να υπάρχει μία διαφορετική κοινωνική πολιτική από τη ΔΕΗ προς την περιοχή μας τόσα χρόνια που, ενώ πλουτίζει εξαιτίας του ορυκτού πλούτου της περιοχής μας, τα ανταποδοτικά οφέλη είναι μηδενικά.
Πέρα από την επιβάρυνση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης που υφιστάμεθα, έχει δημιουργηθεί επίσης και σοβαρή ζημιά στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα με τις αντλήσεις που έκανε επί χρόνια για την κάλυψη των αναγκών της.
Χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ ότι βάλλομαι κατά άλλων περιοχών της Ελλάδας, θα σας αναφέρω ένα απλό παράδειγμα. Ετησίως για την ηλεκτροδότηση της Κρήτης ή της Σαντορίνης, όπου δεν υπάρχουν μονάδες της ΔΕΗ ξοδεύονται 300 εκατομμύρια ευρώ!!!! Η τιμολογιακή πολιτική όμως σε όλη την Ελλάδα είναι η ίδια. Η περιοχή μας όμως, έχει επιπλέον και μια μεγάλη ρύπανση, την οποία δε μοιραζόμαστε με κανέναν άλλο.
Κυρίες και Κύριοι,
Η δική μας πολιτική έχει ως στόχο τη διαμόρφωση νέων προϋποθέσεων για την τοπική οικονομία και τη θεμελίωση νέας προοπτικής για το νομό και τη Δυτική Μακεδονία. Οι αποφάσεις μας έχουν ως οδηγό την οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική πρόοδο και την ευημερία των συμπατριωτών μου. Θεωρούμε την επιχειρηματικότητα στον τουριστικό τομέα ως τον κυριότερο μοχλό για την ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας, την αύξηση της απασχόλησης και τη δημιουργία πλούτου. Πλούτου, που θα μας επιτρέψει να ενισχύσουμε την κοινωνική ευημερία, να αντιμετωπίσουμε την ανεργία και κυρίως αυτή των νέων ανθρώπων.
Παράλληλα με την τουριστική ανάπτυξη, αναγκαιότητα είναι και η ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα, με ποιοτικά προϊόντα. Ο συνδυασμός αυτών των δύο με την αξιοποίηση του πολιτιστικού μας αποθέματος, θα δώσει ώθηση στην παραγωγή και την ανάπτυξη. Θα κάνει την κρίση ευκαιρία. Θα δώσει δουλειά και θέσεις εργασίας.
Και όλα αυτά με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον και με οικολογική ευαισθησία.
Θα αναρωτηθεί κανείς: υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα στην περιοχή μας; Η απάντηση είναι καταφατική και θα αναλυθούν σήμερα εδώ από τους εξαίρετους εισηγητές της διημερίδας. Μπορούμε να παράξουμε προϊόντα και υπηρεσίες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και που θα αποτελούν και την ταυτότητά τους.
Θα μου πείτε, γιατί τότε δεν αξιοποιούνται; Εδώ είναι η καρδιά του προβλήματος και της υστέρησης μέχρι σήμερα.
Στην περιοχή μας ποτέ δεν έλειψαν οι ιδέες, οι καινοτόμες προτάσεις. Εκεί που κολλούσαμε και κολλάμε είναι η εξειδίκευση, η ένταξή τους σε χρηματοδοτικά προγράμματα και η δημιουργία προϋποθέσεων για την επιχειρηματική δράση. Η Φλώρινα εξακολουθεί και σήμερα να είναι απομονωμένη, λόγω έλλειψης ενός σύγχρονου και λειτουργικού δικτύου υποδομών.
Ως πρόεδρος της ΑΝΦΛΩ θέλω να σημειώσω εδώ ότι έχουν ήδη αξιοποιηθεί ευρωπαϊκά προγράμματα με επιτυχία, όπως το LEADER ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ, ο «Άξονας 3» ύψους (1) ενός εκατομμυρίου 250 χιλιάδων ευρώ και τα διασυνοριακά προγράμματα INTERREG, με αποτέλεσμα να εισρεύσουν μεγάλα κονδύλια στην περιοχή μας και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Επίσης, δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας και για ευπαθείς ομάδες πληθυσμού αξιοποιώντας τα προγράμματα ΤΟΠΕΚΟ.
Ο τοπικός πόρος και το τέλος εξόρυξης μπορούν να αποτελέσουν μια σημαντική και σταθερή πηγή εσόδων, αρκεί να υπάρξει συσστράτευση στην προσπάθειά μας αυτή, για να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο.
Μια πολύ καλή κίνηση από τη ΔΕΗ θα ήταν η υιοθέτηση της πρότασης που είχα κάνει και στο παρελθόν στη Διεύθυνσή της: αντί να μαζεύουν και να μας δίνουν τα ψίχουλα του Τοπικού Πόρου Ανάπτυξης να χορηγείται δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα στους κατοίκους του Δήμου Φλώρινας, όπως και δωρεάν τηλεθέρμανση, ώστε μετά την ολοκλήρωση του έργου οι κάτοικοι να έχουν μειωμένο τιμολόγιο.
Στην περιοχή μας υπάρχουν ορυχεία που δε λειτουργούν με αποτέλεσμα ο ορυκτός πλούτος να μην είναι εκμεταλλεύσιμος και φυσικό επακόλουθο αυτού η αύξηση της ανεργίας.
Αν η πολιτεία και η ΔΕΗ σκόπευαν στην ανάπτυξη της περιοχής μας και στην καταπολέμηση της ανεργίας θα προέβαινε στη λειτουργία των ορυχείων και συγχρόνως στην πρόσληψη ατόμων για την κάλυψη των αναγκών τους.
Ως Δήμος έχουμε φυσικά αποδείξει και αποδεικνύουμε καθημερινά, ανάλογα με τις δυνατότητές μας, και σε αυτά που μας επιτρέπει η πολιτεία, ότι σε τακτά και για μικρά χρονικά διαστήματα προσλαμβάνουμε δημότες μας για την κάλυψη των αναγκών μας και την οικονομική ενίσχυση του εισοδήματός τους.
Η πολιτεία δε φάνηκε δίκαιη απέναντί μας. Αν μας έδινε ό,τι δικαιούμασταν, και το διεκδικώ – εδώ και εφτά χρόνια-από την πρώτη ημέρα της εκλογής μου ως Νομάρχης, πράγμα που δεν έκαναν οι προκάτοχοί μου (Δήμαρχοι, Νομάρχες), δηλαδή το Τέλος Εξόρυξης Λιγνίτη, θα είχαμε τη δυνατότητα ως Δήμος να δημιουργήσουμε περισσότερες θέσεις εργασίας, σε σύντομα χρονικά διαστήματα, γεγονός το οποίο θα έδινε μια μικρή ανάσα στα νοικοκυριά των δημοτών μας.
Αποτελεί ευθύνη ιδιαίτερα των τοπικών και περιφερειακών αρχών, η δημιουργία μιας ισχυρής τοπικής οικονομίας και κοινωνίας και μιας περιφερειακής ανάπτυξης με ποιότητα υποδομών και θεσμών.
Η Φλώρινα, «η Μούσα του Αγγελόπουλου» η πόλη των συνόρων, του Σακουλέβα και της Αρχιτεκτονικής, των ζωγράφων και των καλλιτεχνών, των πράσινων ορεινών όγκων και του Δρυμού, των βιοτόπων και των λιμνών, από μόνη της έχει τις προϋποθέσεις, που μπορούν να πυροδοτήσουν την ανάπτυξη.
Όλοι μαζί πέρα και πάνω από σκοπιμότητες και συμφέροντα, να προτάξουμε το συμφέρον του τόπου μας και του λαού του. Να πάμε στο εμείς του στρατηγού Μακρυγιάννη και όχι στο εγώ».