Σήμα κατατεθέν της Φλώρινας είναι οι Χριστουγεννιάτικες Φωτιές στις 23 Δεκεμβρίου. Έθιμο που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Κάθε γενιά το περιέλαβε με περισσή αγάπη και το προσάρμοσε στα χρόνια τα δικά της. Είναι κομμάτι της ζωής του κάθε Φλωρινιώτη. Μπορεί να έχει τις ρίζες του σε παγανιστικές εκδηλώσεις στη λατρεία του ηλίου. Τώρα όμως είναι γερά συνυφασμένο με τη φωτιά που άναψαν οι βοσκοί στο μικρούλη Χριστό και την αναγγελία της γέννησης του Σωτήρα του ανθρώπου. Γι’ αυτό και μόλις σημάνει μεσάνυκτα 23 προς 24 Δεκεμβρίου, παραμονή Χριστουγέννων, κάθε γειτονιά της Φλώρινας ρίχνεται στο δικό της αγώνα…  Ανάβονται φωτιές, ύψους μέχρι 15μ. και σε καθεμία από αυτές κερνούν κρασί, γλυκά και φασολάδα, ενώ γύρω από τη φωτιά γίνεται χορός με μουσική από τα τοπικά συγκροτήματα. Η προετοιμασία για το άναμμα της Φωτιάς κρατάει μήνες… Ομάδες παιδιών – αφού επιλέξουν ένα ασφαλές μέρος φύλαξης – αποθηκεύουν τόνους ξύλα και κέδρα που κόβουν από το βουνό. Για κάθε βραδιά υπάρχει και ο υπεύθυνος φύλαξης των ξύλων της γειτονιάς… Γιατί αλίμονο!… Καιροφυλαχτούν τα παιδιά άλλης γειτονιάς, που ετοιμάζονται να κλέψουν τα ξύλα και ντροπή μεγάλη σ’ αυτόν που δε θα καταφέρει να περισώσει την τιμή της γειτονιάς και έπαινος σ’ αυτούς που θα κλέψουν τα κέδρα χωρίς να τους πάρει κανείς είδηση… μόνο αντίποινα, όπως στην αρχαία Σπάρτη, δεν έχουμε… πια. Γιατί παλαιότερα, λένε, ούτε σχολείο δεν τολμούσαν να πάνε οι ανίκανοι σκοποί…