Είναι γεγονός ότι τα όργανα κάθε Δήμου, συνεπώς και του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πρεσπών μετά του Δημάρχου, έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να αξιολογούν και να τοποθετούνται επί οποιουδήποτε θέματος σχετικού με το Δήμο τους. Αυτό βέβαια, λαμβάνοντας πάντοτε υπ’ όψη ότι τα μέλη τους είναι και πολίτες της ευρύτερης περιοχής και της ευρύτερης κοινωνίας. Γιατί μόνο τότε αξιολογούν τα θέματα αντικειμενικότερα, σφαιρικότερα και προς την κατεύθυνση της γενικότερης προόδου. Αυτό, παρά την καλή πρόθεση του οποιουδήποτε αναγνώστη-συμπολίτη μας, δε φαίνεται να χαρακτηρίζει το ψήφισμα στο σύνολό του περί του περιεχομένου του. Γενικότερα, αλλά και ειδικότερα, στο μέρος που αφορά στο Δήμο Φλώρινας διαπιστώνεται ότι όχι μόνο δεν του αναγνωρίζονται ιδεαλισμός και ενδιαφέρον για την ευρύτερη περιοχή μέσα στην οποία η Βίγλα και οι Πρέσπες αλλά με εμπάθεια του καταλογίζονται διαθέσεις ληστρικές και ιδιοτελείς προς την περιοχή ˙ αυτό με εμφανή την πρόθεση δημιουργίας πόλωσης μεταξύ των επιμέρους κοινωνιών. Αξιολογώντας αυτό, εκτιμάται ως ιδιαίτερα επικίνδυνο και καταδεικνύει ότι η ψυχραιμία είχε παραδώσει τη θέση της στη φόρτιση των αποφασιζόντων. Αν κάποιος στραφεί σε σελίδες ιστορίας, θα εντοπίσει ανάλογες συμπεριφορές στις οποίες πρόσωπα (συλλογικά ή μονοπρόσωπα) πέτυχαν τον τρέχοντα σκοπό τους, με την πόλωση όμως μακροπρόθεσμα υποθήκευσαν το προσωπικό και της ευρύτερης περιοχής τους συμφέρον. Βλέπουμε όλους όσους συνεδριάζουν να καταθέτουν απαξιωτικές προς το Δήμο Φλώρινας κριτικές για το ανύπαρκτο (κατ’ αυτούς) ενδιαφέρον του προς τη Βίγλα, το δρόμο προς αυτήν κ.ά. Η εκτίμηση και του κοινού αναγνώστη είναι ότι πρόθεση των ανωτέρω οργάνων είναι να ασκηθεί κριτική προς το Δήμο Φλώρινας για μελλοντική αξιοποίηση από τον οποιοδήποτε (ενδεχομένως προς κάποιους σε ανταπόδοση των καλών υπηρεσιών τους για το θέμα της αυτονομίας του Δήμου τους ή για ό, τι άλλο έχουν τη γνώμη ότι τους οφείλουν). Όμως να δούμε το θέμα πρακτικότερα. Παρατηρούμε ότι, ενώ επιλογή άσκησης εξουσίας από τα ανωτέρω όργανα ήταν αυτή του Δον Κιχώτη και μάλιστα με έπαρση, τώρα οι ίδιοι εγκαλούν άλλους, γιατί κατά την άποψή τους δε συνέβαλαν στη βελτίωση της περιοχής τους, ομολογώντας έμμεσα ότι η περιοχή με αθροισμένες τις δυνατότητες υπηρετείται καλύτερα. Πολύ φυσιολογικά αναρωτιούνται οι συμπολίτες μας ποίων άραγε είναι αρμοδιότητα ο δρόμος προς τη Βίγλα, η Βίγλα η ίδια ˙ και πολύ φυσιολογικά μετατρέποντας την αρχική τους απορία σε ερώτηση προς τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και τον κ. Δήμαρχο τους ρωτούν: γνωρίζετε κύριοι ποίων αρμοδιότητα είναι ο δρόμος προς τη Βίγλα, η Βίγλα η ίδια κ.ά. ή όχι; Και αν τους γνωρίζετε γιατί εγκαλείτε τον απολύτως αναρμόδιο Δήμο Φλώρινας; Τι δρόμος είναι αυτός, τι περιοχή είναι αυτή και ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν θεραπεύσει την όλη κατάσταση; Γιατί δεν τους κατονομάζουν και προτιμούν τη στρεψόδικη οδό; Γιατί αυτή η αιδήμων σιωπή και στροφή κατά του Δήμου Φλώρινας; Γιατί σιωπούν για την τεράστια προσπάθεια του Δήμου Φλώρινας προς την πόλη και του συνόλου της περιοχής της οποίας τα αποτελέσματα επιδρούν και στην περιοχή του Δήμου τους; Οι χαρακτηρισμοί «κροκοδείλια δάκρυα», «τσίπα», «φιλέτο» είναι κατ’ εξοχήν ατυχείς. Προσπαθούν με αυτούς να δημιουργήσουν στη σκέψη τους αλλά και στη σκέψη της τοπικής κοινωνίας τους εχθρούς, επιβολείς, άρπαγες. Διαφεύγει όμως από τη σκέψη τους ότι με όλα αυτά οι ίδιοι για τον εαυτό τους καταθέτουν προσωπική και ψυχρότατη ιδιοκτησιακή αντίληψη νομής της περιοχής τους αυτάρεσκα αυτονομημένοι. Επικαλούνται θέσεις θεσμικών χωρίς να επισημαίνουν τη ρευστότητα των θέσεών τους που πριν από λίγο ήταν διαφορετική. Γιατί δεν αναφέρονται στα πορίσματα των μελετών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης για δύο Δήμους ως την πλέον ωφέλιμη για το νομό; Γιατί δε θέλουν να αντιληφθούν ότι το αποτέλεσμα από γειτονική καραμπόλα είναι αποτέλεσμα αλλά στην εξέλιξη οδυνηρό; Ο Δήμος Φλώρινας, ως Δήμος πρωτεύουσας, ανεξαρτήτως Δημοτικής Αρχής, είχε πάντα ως όραμα την έκφραση του συνόλου της περιοχής και τη δημιουργία των καλύτερων συνθηκών της. Έτσι, θα εξακολουθήσει να λειτουργεί και στο μέλλον ˙ εκφράζοντας, στηρίζοντας και υπηρετώντας. Ο χρόνος θα κρίνει τις θέσεις όλων. Αυτοί που έχουν την αρμοδιότητα που τους ανατέθηκε από την κοινωνία να την εκφράζουν, οφείλουν να διακρίνουν και να χαράσσουν το μέλλον ενώνοντας δυνατότητες για το ευρύτερο συμφέρον και αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Οφείλουν να λειτουργούν ως προμηθείς και όχι ως επιμηθείς, εξαντλώντας και την τελευταία ώρα όπως πολλοί άλλοι.